1. پیش فرآوری
این شامل دریچه ای برای مخلوط کردن آب سرد و گرم در دمای ثابت ، فیلتراسیون اولیه ، نرم شدن و جذب با کربن فعال است. تزریق اسید کلریدریک برای تصحیح pH در صورت قلیائیت اضافی گاهی اوقات لازم است زیرا این امر می تواند بسترهای جذب کربن و غشای اسمز معکوس (RO) را مختل کند.

نرم کننده های آب کلسیم و منیزیم را با سدیمی که روی بستر رزین چسبانده شده است ، مبادله می کنند. اگرچه این یونها نیز توسط RO حذف می شوند ، اما نرم کننده های آب در مناطقی که دارای "آب سخت" هستند ، تجمع نمک های کلسیم و منیزیم را کاهش می دهند و در نتیجه عمر غشای RO را افزایش می دهند.

جذب کربن توسط کربن فعال کلر ، کلرامین و سایر آلاینده های آلی محلول را حذف می کند. این مرحله ضروری است و به طور کلی شامل دو تخت کربن برای اطمینان از حذف کامل کلرامین است

2. فرآیند تصفیه اولیه

یک فیلتر درست در بالادست غشای RO قرار می گیرد تا ذرات کربن و مهره های رزینی را که ناخواسته از سیستم پیش تصفیه خارج شده اند ، بگیرد.

RO پایه اصلی تصفیه آب دیالیز است. فشار هیدرواستاتیک آب را در غشای نیمه تراوا هدایت می کند و بیش از 90 درصد آلودگی ها را حذف می کند. این استراتژی آلودگی های یونی ، باکتری ها و اندوتوکسین را حذف می کند.

دیونیزاسیون (DI) آلودگی های یونی را با تبادل کاتیون برای H+ و آنیون ها برای OH– حذف می کند. سپس یونهای H+ و OH- مبادله شده ترکیب شده و تبدیل به آب می شوند. DI معمولاً برای تصفیه آب هنگامی که غشای RO خراب می شود یا به عنوان یک فرایند تصفیه اضافی استفاده می شود. پردازش آب از طریق DI به فیلترهای کنترل باکتریایی (اولتر فیلترها) پس از تصفیه DI نیاز دارد زیرا سیستم های DI باعث رشد باکتری می شوند. در نهایت ، غشای DI قابل اشباع است و نیاز به نظارت مستمر بر رسانایی با مکانیزم هایی برای هدایت آب RO در مواقعی دارد که رسانایی بیش از 1 microS/cm است تا از پیشرفت آلودگی های کشنده مانند فلوراید جلوگیری شود.

3. توزیع آب تصفیه شده

سپس آب تصفیه شده برای همودیالیز به دستگاههای دیالیز جداگانه توزیع می شود تا محلول دیالیز تولید شود که عاری از آلودگی باشد. از مواد بی اثر مانند پلاستیک برای جلوگیری از آلودگی های شیمیایی استفاده می شود. سیستم های لوله کشی آب باید با دقت طراحی و ساخته شوند تا از آلودگی باکتریایی با ضدعفونی منظم جلوگیری شود تا از استعمار باکتریایی سیستم جلوگیری شود و تشکیل بیوفیلم به حداقل برسد.

چه نظارتی لازم است؟

استانداردهای ایمنی برای تجهیزات مورد استفاده برای تصفیه آب برای دیالیز وجود دارد که توسط AAMI و گروه بهترین شیوه های اروپایی مشخص شده است. اساساً ، اینها شامل نظارت بر آب و محلول دیالیز برای آلاینده های شیمیایی یا میکروبیولوژیکی به طور منظم است. به عنوان مثال ، کلرامین ها باید حداقل دو بار در روز بررسی شوند. بیماران دیالیزی همچنین باید با دقت در معرض هرگونه شواهدی از واکنش همولیتیک ، پیروژنیک یا سایر واکنش ها قرار بگیرند که ممکن است نشان دهنده آلودگی باشد.